Journalisten zijn een aparte diersoort binnen de wereld van communicatie. Ze denken en doen anders, zijn anders opgeleid, en hebben andere werkervaring dan communicatieadviseurs. Toch (of: juist daarom) ontdekken steeds meer bedrijven en organisaties de meerwaarde van het inhuren van een journalist. Vind je het nog een beetje eng om een journalist in huis te halen? Of zie je niet in wat die kan toevoegen? Lees dan deze 9 goede redenen (en 1 slechte)!
Journalisten zijn dwarsdenkers
Journalisten zijn heel gevoelig voor de bullshit factor. Ze zijn opgeleid om kritisch te denken en vaagtaal te ontcijferen. Dat kan spannend zijn, zeker wanneer je als organisatie niet gewend bent geconfronteerd te worden met een blik van buiten. Maar het is ook van grote waarde: vreemde ogen dwingen en leggen bloot waar het wringt of schuurt binnen je organisatie of in je communicatie. Een journalist zal zeggen waar het op staat en verpakt zijn conclusies niet in een vaag rapport. Doe er je voordeel mee!
Journalisten schrijven beter en bondiger
Journalisten hebben een hekel aan jargon. In publieksmedia is het gebruik van jargon taboe en wanneer een geïnterviewde zich in nevelen blijft hullen, zal een journalist altijd doorvragen tot er een normaal, voor iedereen te begrijpen Nederlands woord uitkomt.
Schrijven is een vak. En journalisten hebben veel en veel meer schrijfkilometers gemaakt dan welke communicatieprofessional ook. Ze schrijven dagelijks over - vaak - heel diverse onderwerpen en werken - nog vaker - onder grote tijdsdruk, wat een snelle oplevering ten goede komt.
In de journalistiek is het bovendien doodnormaal ‘oprolbaar’ te schrijven (het belangrijkste staat bovenaan), en een boodschap kort en krachtig te verwoorden.
Journalisten zijn ook nog eens ervaren factcheckers en - de goede althans - heel secuur. In de journalistiek gaat je kop eraf wanneer je je feiten niet op orde hebt of wanneer je taal- of grammaticafouten maakt.
Journalisten stellen de juiste vragen
Ook interviewen is een vak. Echt luisteren, doorvragen, de juiste vragen stellen; journalisten doen het dagelijks en zijn gewend hun - voor anderen vaak onleesbare - notities te vertalen naar een kernachtige weergave van het gesprek. Vaak blijkt die tekst voor organisaties overigens bijzaak: de vragen hebben op zichzelf al geleid tot nieuwe inzichten en een scherpere verwoording van hun visie.
Journalisten zijn gewend razendsnel tot de kern te komen
Hoofd- en bijzaken onderscheiden is een van de eerste dingen die je leert op de School voor Journalistiek. In de jaren daarna wordt het je tweede natuur, al is het maar omdat je altijd te weinig ruimte krijgt voor je verhaal. Schrijven is schrappen, kill your darlings, de 5 w’s en de h; elke journalist kent ze. Dat blijkt een groot voordeel in organisaties die graag compleet willen zijn of die graag conclusies tot het eind bewaren, en daardoor de kern uit het oog verliezen.
Journalisten zijn origineel en creatief
Invalshoeken bedenken, multimediaal werken, beeldideeën toevoegen aan je verhaal; het zijn allemaal vaardigheden die journalisten zich al snel eigen maken. Redacteuren in vaste dienst zijn gewend samen te werken met creatieve collega’s in andere disciplines (zoals vormgevers en fotografen, illustratoren of videoredacteuren), freelancers pitchen hun ideeën vaak kant-en-klaar en moeten creatief zijn om zich te onderscheiden van de rest van de vissen in een kleine vijver.
Journalisten zijn hands-on
Er is geen journalist die als manager of adviseur is begonnen. (Bijna) allemaal moesten ze eerst met de ‘poten in het bluswater’ zoals dat heet, en veel journalisten kiezen ervoor ook op latere leeftijd te blijven schrijven en niet het management in te gaan. Je zult ze dus ook niet snel kunnen betrappen op het schrijven van theoretische adviesrapporten die ergens in een la belanden, je zult ze waarschijnlijk eerder moeten afremmen wanneer ze weer eens meteen uit de startblokken willen vertrekken.
Journalisten zijn geboren storytellers
Storytelling is hot. Iedereen doet het, lijkt het wel, en iedereen wil het. Maar wat het nu precies is? Voor een journalist is daar geen twijfel over. Die doet het al zijn hele leven: verhalen van echte mensen vertellen en strategie, beleid of wetenschap vertalen naar de praktijk.
Journalisten denken vanuit de doelgroep
Omdat hij altijd buitenstaander is geweest, zal een journalist zich niet snel identificeren met een bedrijf. Hij zal altijd van buiten naar binnen kijken en zich afvragen: hoe komt dit over in de buitenwereld? Hoe reageert het publiek hierop? Begrijpt de klant of de stakeholder dit? Dat weet hij omdat hij zelf dat publiek is. In alle stukken die hij ooit schreef, vroeg hij zich af: begrijpt mijn moeder dit ook? Dat kan voor bedrijven, die vaak worstelen met het helder verwoorden van hun visie, een groot voordeel zijn.
Daarbij komt dat journalisten zich altijd - bij elk medium waarvoor ze schrijven - afvragen wie hun doelgroep is. Schrijven ze hun stuk voor de Margriet-vrouw of voor de Vice-twintiger? Het zijn kameleons als het gaat om het aanpassen van hun tone-of-voice en stijl aan de lezer.
Journalisten zijn goedkoper (maar dat moet veranderen)
Een slechte reden, maar het is wel een feit. Een gemiddelde communicatieadviseur of bedrijfsfotograaf rekent doorgaans een (veel) hoger uurtarief dan de meest gerenommeerde journalist of (nieuws)fotograaf, terwijl die laatsten vaak meer kwaliteit leveren. De verschillen zijn echt schrijnend. In de journalistiek is het heel gebruikelijk voor €30 per uur of nog minder te werken. Onderhandelen is in die sector ook veel minder gangbaar; de opdrachtgever bepaalt vaak de prijs. Journalisten kunnen wat dat betreft nog veel leren van hun communicatiecollega’s. Dus: vraag én betaal een fatsoenlijk tarief.